Potrzeby w zakresie edukacji opiekunów chorych objętych opieką długoterminową

Streszczenie

Wstęp: W opiece nad starym i przewlekle chorym człowiekiem obszary działań wytyczają jego deficyty w zakresie samoopieki i samopielęgnacji oraz ograniczenie i zależność od osób drugich. Bardzo ważną rolę w procesie pielęgnowania pełnią opiekunowie.

Cel: celem pracy była analiza potrzeb w zakresie edukacji opiekunów pod kątem oceny możliwości podniesienia jakości opieki nad chorymi.

Materiał i metoda: badania zostały przeprowadzone w okresie od 01. 09 – 31. 10. 2011 roku w środowisku zamieszkania chorego. Objęto nimi 30 respondentów w wieku od 36 – 84 lat, w tym 11 mężczyzn i 19 kobiet. W badaniu posłużono się anonimowym kwestionariuszem wywiadu według własnego opracowania. Zawierał on 28 pytań typu zamkniętego i otwartego. Pytania skierowane były bezpośrednio do opiekunów, gdyż  podjęto próbę określenia ich wydolności opiekuńczej.

Wyniki: w badanej grupie znaczna większość chorych potrzebowała pomocy w zaspakajaniu potrzeb biopsychospołecznych. Ponad połowa chorych (60%) pozostaje pod opieką członków rodzin, głównie dzieci. Prawie połowa opiekunów (47%) mieści się w przedziale wiekowym 36 – 59 lat. Wśród opiekunów najwięcej osób (33%) miało problemy z pielęgnacją ran i zmianą opatrunków, 27% nie potrafiło poradzić sobie z wykonaniem toalety ciała u leżącego, a 17% respondentów nie radziło sobie z pomiarem ciśnienia tętniczego krwi, zapobieganiem powstawaniu odleżyn i ze stosowaniem ćwiczeń biernych u chorego z przykurczami. Dla 13% problemem była zmiana pampersa. Inne czynności sprawiały opiekunom mniej trudności. Należy zaznaczyć, że w badanej grupie byli też opiekunowie (33%), którzy bardzo dobrze i dobrze wykonywali czynności pielęgnacyjne i nie wymagali edukacji.

Wnioski: najwięcej trudności w opiece nad chorymi sprawiały respondentom zabiegi pielęgnacyjno – higieniczne.